Terwijl in Nederland de schijnt en jullie genieten van het warme weer, ploeter ik door de modder. Het regenseizoen is definitely gestart, en komt gedurende de dag met bakken uit de hemel. Het is alweer een poos geleden dat ik geschreven heb. De tijd gaat ongelofelijk snel, het lijkt een lange tijd geleden dat ik de ´veilige haven´ Antigua verlaten heb.

In tussentijd heb ik een tussenstop gemaakt in de hoofdstad van Nicaragua, Managua. Hier heb ik gelukkig maar één nacht overnacht om verder te trekken naar Granada. Granada is een oude stad, met een prettige sfeer en het voelt veilig om er rond te wandelen. Het nadeel is dat ik daar ziek werd en dit heeft een wat lange nasleep gehad tot in San Juan del Sur. Vanaf Granada ben ik vertrokken naar Isla de Ometepe. Een ruig eiland, bestaande uit twee vulkanen omgeven door het meer van Nicaragua. In deze tijd rond gereist met een Duits meisje en een Duits koppel. Vanaf Isla de Ometepe vervolgde de reis zich naar San Juan del Sur. In San Juan del Sur heb ik ongeveer een halve week echt ziek op bed gelegen. Daar lig je dan in je eentje, in een vreemd land. Tjah, en als mijn fysieke conditie slecht is, zo ook de mentale conditie. Gelukkig had ik mijn telefoon nog en kon ik af en toe naar huis bellen. En ja, ik zou zeker zodra ik beter was, de vlucht omboeken en naar huis gaan. Maar goed, toen ik beetje bij beetje wat binnen kon houden, kreeg ik de spirit terug. En ´nee´, het was zeker nog geen tijd om terug te vliegen. Ik had nog zoveel plekken niet gezien en ik was zo dichtbij. Dus zodra ik wat fatsoenlijk op de benen kon staan ben ik vertrokken naar Estelli. San Juan kwam mij de keel uit, het is een surfparadijs, maar ik heb geen één keer op de surfplank gestaan en de mensen zijn er vervelend opdringerig, door de vele toeristen die er rondstruinen.

Estelli is een verademing, het is groen, het hostel is fijn, als ik meer tijd had gehad, zou ik hier zeker een maand kunnen spenderen.Tevens omdat ze hier een huis hebben voor bejaarden gerunt door nonnen, maar het is eigenlijk te veel werk voor hun. Dit leek een perfect baantje voor mij. Maar ik vertrek halverwege juni vanuit Guatemala, dus er rest mij niet veel tijd, helaas!!

Samen met een meisje uit de US heb ik hier een bus gepakt en een dag rondgelopen in ´reserva natural cerro tisey´ opzoek naar een kunstenaar die afbeeldingen kerft in steen. Ondertussen kregen we een fikse regenbui over ons heen en liepen we rond in de middle of nowhere en konden we de plek de eerste 4uur niet vinden. Uiteindelijk aan het eind van de dag vonden de juiste plek (zie foto´s). Wat een verademing om ook mijn energie weer wat meer terug te hebben. De volgende dag ben ik samen met een jongen uit Israel naar miraflor vertrokken, een groot natuurgebied waar we hebben overnacht bij een lokale familie, zeer vriendelijke en lieve mensen. De familie verbouwt zelf groente en fruit, en ze bezitten enkele koeien om zichzelf van melk en kaas te voorzien. In de ochtend geoefend om de koe te melken, dit leven past mij wel. Te paard of te voet gaan de kinderen en de ouders naar school of andere plaatsen. Uiteindelijk heb ik er twee nachten overnacht in plaats van twee. De eerste middag, in de stromende regen het gebied verkent te paard, de volgende dag tevens te paard het hoger gelegen gebied bezocht. In de middag zijn we samen met de familie naar een katholieke kerk gegaan, het was gisteren een speciale dag voor de katholieken, dus de dienst begon 15.00uur en eindigde 20.00uur met een gezamelijke maaltijd voor ongeveer 100 personen. Om daarna 25 minuten te voet, door de modder een weg te banen omhoog naar hun huis.

Tot zover mijn avonturen in Nicaragua. Morgenochtend hoop ik de grens te kunnen oversteken naar Honduras om hier een week te besteden en dan mijn laatste weken te spenderen in Guatemala. Tot snel!!