Vorige week heb ik voor het eerst zelfstandig lesgegeven aan de kinderen hier. Er zijn vier verschillende groepen, leeftijd van 4 tot 12 jaar. De kinderen hebben een korte spanningsboog, de kleintjes kunnen een beetje engels (groep D) Groep A, kan al redelijk wat, alleen het formuleren van zinnen vinden ze erg lastig. Het nadeel is dat mijn spaans nog minimaal is en dat uitleggen dan lastig is. Daarbij haal ik alles door elkaar: engels, spaans en nederlands.

Afgelopen week voor het eerst gekeken bij een gratis (we blijven nl) salsa les. Uiteindelijk na aandringen een dansje gewaagt. Laten we zeggen dat ik er niet zoveel van bakte, ik kan niet goed volgen, moet ik naar links draaien dan draai ik rechts. Maar goed, ik hier nu toch, dus ik neem enkele salsalessen. Vorige week heb ik de eerste les gehad, haha ik vind het toch maar wennen zo dicht in mijn private space.

Afgelopen week ben ik stukje wezen wandelen, met mijn leraar, tijdens de Spaanse les. Het verschil tussen arm en rijk is hier enorm. Je hebt grote stukken grond met grote huizen en een rijkelijke tuin, privado, waar de mensen met het geld wonen, meestal mensen uit Amerika! De wegen richting deze compounds, zijn mooi en verlicht. En dan enkele meters verderop heb je een zand weg, voor de plaatselijke bevolking. Kinderen die niet naar school gaan, maar werken op straat of elders.

Afgelopen weekend ben ik naar Lago Atitlan geweest samen met Nele. HEt is een groot meer, omgeven door vulkanen. Het is er echt heel mooi! We hebben overnacht in een dorpje aan het meer, San Pedro. Een soort van hippie achtige omgeving. Aangezien hier het rond half 7 donker is, begint het ´stappen´, rond 8a9uur. Rond 1uur heb je hetzelfde gevoel als je in Nederland hebt rond 5a6 uur. Tijdens het reizen ontmoet ik zoveel leuke mensen, het zo makkelijk om in contact met elkaar te raken. Iedereen is open en je kan aanschuiven waar je wilt.Overdag hebben we kajak gehuurd met 3 jongens. Helaas, ik durfde mijn camera niet mee te nemen op het water. Maar the view was fantastisch.

Nu denken jullie misschien alles is leuk/feest etc. Dat gevoel dat je krijgt, doordat iedereen altijd de positieve dingen beschrijft/plaatst evenzo op facebook. Het is ook wennen hier, de taal is een ernorme barriere en ik mis soms wel familie/vrienden om wat mee te delen. En daarbij mis ik het proces thuis dat mijn moeder haar haar verliest en dat is een keuze die ik heb gemaakt. Niet dat ik spijt heb van mij keuze, maar het is gewoon lastig dat je er dan niet kan zijn of wat dan ook.

Het ga jullie goed, bedankt voor jullie berichtjes!! Con cuidado!!